zondag 25 november 2012

Compass Bay (en niet Cane Island…)

vrijdag 18 en zaterdag 19 februari 2011

Nou, het feest is begonnen, hoor (zoals Carla en Ad al aangaven in hun reactie)! We zitten nu op de bank in een enorm groot townhouse! Niet het appartement dat we verwacht hadden…want nee, we zitten niet op Cane Island. Maar laten we even beginnen bij het begin: de vliegreis.

Die verliep goed. Het stukkie naar Washington (van bijna 8 uurtjes) ging hartstikke snel voorbij. Wat lezen, filmp kijken (Morning Glory), DS'en, iPod luisteren en kletsen met Edwin van het Orlando Forum. Hartstikke gezellig! En…dit was echt niet te geloven, terwijl ik druk met een spelletje op mijn DS in de weer was zie ik vanuit mijn ooghoeken iemand bij onze stoelen staan. Ik kijk op…en wie zie ik: Prema! (een collega van het werk). Zij was met man en kinderen onderweg via Orlando naar Miami. Echt heel toevallig. Even bijgekletst, foto gemaakt (hopen dat ik 'm zo kan opladen).
gezellig met een collega in het vliegtuig

De reis 'vloog' dus voorbij. (alleen dat laatste stuk voor die landing op Dulles vind ik echt rampzalig…ik vind daar altijd zoveel turbulentie dat ik er hartstikke ziek word…bah!).
Op Dulles verliepen alle formaliteiten soepel. Bij de douane de gebruikelijk vraag: what is your relation? De vorige keren werden we teruggestuurd toen we melden dat we niet getrouwd waren…maar dit keer vertelde we dat we 'almost husband and wife' waren, dus mochten we gezamenlijk door de douane. Niets bijzonders…maar toch… Tassen stonden al op ons te wachten, even wat aankopen van Schiphol erin en toen snel weer ingeleverd. We hadden nu 2 uurtjes…beetje rondlopen met een lekkere Starbucks in de hand. Nog op zoek geweest naar Edwin en Wendy, maar niet gevonden. Zij hadden een latere vlucht door naar Orlando. We hadden wel foonnummers uitgewisseld met de afspraak deze week uit eten te gaan met z'n allen.
Op de 2e vlucht zaten we bij de nooduitgang. Man, wat een balzaal aan ruimte! Helaas waren we te moe om te dansen. Ik heb zelfs het grootste deel liggen pitten. Nou ja, gaat de tijd snel voorbij. Om half 8 plaatselijke tijd stonden we in Orlando. Yes! Na zolang aftellen waren we er! We hoefden nu niet meer door de douane. De tassen waren er ook redelijk snel en zelfs bij Alamo stond geen lange rij. Het gewoonlijke gezeur voor een upgrade of extra verzekeringen bleef achterwege, dus binnen no-time stonden we in de garage bij de rij SUV's om er een uit te pikken. Helaas…geen Ford, maar wel voldoende andere grote bakken. We hebben nog heel even getwijfeld of we een enorme joekel van een Jeep zouden nemen, maar dat was ons toch wel iets te groot (ik denk dat ik zelfs niet eens boven het stuur uitgekomen zou zijn…). De uiteindelijke keus is gevallen op een Dodge Journey…ook een enorme bak, maar man, wat rijdt ie lekker! Dat ondervond ik direct, want ik ging achter het stuur op weg naar Hotelbeds om de sleutel op te pikken van ons appartement in Cane Island (dachten we toen nog…).
In tegenstelling tot wat op onze papieren stond was het bureau van Hotelbeds nog open. Tenminste…er hing een of andere Dopey achter de balie. Hij was niet echt toeschietelijk en gaf ons maar heel weinig informatie. Wat ertoe leidde dat wij een beetje 'Grumpy' werden. Van hem kregen we een voucher met de gegevens van het appartement…Compass Bay…huh??? Wij hadden toch voor Cane Island geboekt? Het had niet zoveel zin om door te vragen, want de medewerker wist helemaal van niets en raadde ons aan om morgenochtend terug te komen om te regelen dat we dan toch naar Cane Island zouden kunnen.
Het appartement op Compass Bay zag er in het donker overigens niet slecht uit. Het ligt aan de andere kant van de 192 dan Cane Island. Het is een rustige community met townhouses. Het was nog wel even zoeken naar de Lock Box (weten wij veel wat dat is…tssss), maar uiteindelijk stonden we binnen. Van buiten leek het huis redelijk klein, maar binnen…wow! Het is echt groot! 3 slaapkamers met een eigen badkamer op 1 hoog en beneden een ruime woonkamer met keuken. We weten natuurlijk niet hoe Cane Island eruit ziet…maar dit vinden we wel okay! Voor we ons bedje indoken (met een enorme sprong, want wat zijn die Amerikaanse bedden toch hoog!) zijn we nog even langs de Target gereden. Plan was om naar de Walmart te gaan, maar op de 192 zagen we al snel een Target Supercenter, dus die is het geworden. Wat kleine dingetjes ingeslagen…niet teveel want misschien moeten we morgen wel weer verkassen. Toen terug naar het appartement. Het was inmiddels half 11 en we hadden het wel een beetje gehad.
Ons eerste nachtje in de US was een onrustige (van mijn kant tenminste, René die sliep gewoon door tot 6 uur (en werd toen nog alleen maar wakker omdat ik 'm 'per ongeluk' aanstootte)). Bij daglicht zijn we het appartement doorgelopen op zoek naar een internetaansluiting. Helaas…niets gevonden. Toch een nadeel dus vergeleken met Cane Island. Toen begon een andere grote zoektocht: hoe krijgen we de douche aan. Is altijd een beetje zoeken (kraan uittreken, knopje bovenop de badkraan indrukken of juist uittrekken), maar hier konden we het echt niet vinden. Maar ja, die douche moet het natuurlijk gewoon doen…dus toch doorgezocht…en ja hoor, uiteindelijk lukte het. Wat bleek, onderaan de badkraan zit een vrijwel onopvallende ring die je moet uittrekken (en niet 1 seconde…nee, echt een sevonde of 5). Ook weer opgelost. Eerst maar eens ontbijten en dan bedenken wat we willen voor wat betreft het huis, should we stay or should we go? Voor het ontbijt zijn we nog even langs Cane Island gereden om te kijken wat we nu missen. Nou, dat viel ons niet tegen…Cane Island is veel groter dan Compass Bay en ligt minder rustig. Tijdens het
ontbijt bij de IHOP (heerlijk omeletje voor René en ik heb zijn pannenkoeken met blueberries soldaat gemaakt) besloten dat we in Compass Bay willen blijven, maar wel melden we dat we op een internetaansluiting hadden gerekend.
En zo gebeurde…dit keer een erg aardige medewerkster van Hotelbeds, die ons erg goed hielp. Voor zij op zoek zou gaan naar een appartement in Cane Island gaven wij aan dat we best in Compass Bay wilden blijven, maar dat we het zo jammer vinden dat we hier geen internet hebben. Nou, dat was snel opgelost. Even overleg met de manager en deze laatste besloot dat we een dongel die normaal $10 per dag kost kostenloos zouden krijgen voor de duur van ons verblijf…iedereen happy!
En toen…shoppen!! Op naar Premium Outlets aan de I-drive. Deze eerste dag zijn we er direct ruig tegenaan gegaan…die extra lege koffer is al aardig gevuld (Ross, TJMaxx, Esprit, Timberland, Nike, Aeropostale) en dan hebben we niet eens de hele Outlet gehad.


shopbuit
Rond half 6 vonden we het welletjes wat het shoppen betreft. Waar zullen we gaan eten? Nou…eigenlijk wilden we wel even de Disney sfeer proeven, dus via de I4 richting Downtown Disney. Helaas kwamen we in een behoorlijke file…schijnt behoorlijk wat gebeurd te zijn, want er stonden maar liefst 6 (ja dat is ZES!) politieauto's met zwaailichten langs de kant. In de berm zat een aantal jongens…geboeid! Dat zal me wat geweest zijn. Even het 'local news' in de gaten houden morgenochtend.
Disney was druk! Duurde even voor we een parkeerplek hadden (met onze enorme bolide). Ook bij de restaurants en winkels waren we niet echt de enigen. Toch was het geen moeite om bij Earl of Sandwich een plekje te bemachtigen. De sandwiches (Italian en Carribean Jerk Chicken) samen met een Caesar Salade smaakten heerlijk! Nog even een rondje door downtown. Wat een heerlijk sfeertje hangt hier toch. Even na half 10 waren we terug in ons huisje. Maar liefst 12 uur op pad geweest! Maar wat een heerlijk dagje. Terwijl ik dit tik zit René al knikkebollend naar Lord of the Rings te kijken…dit gaan we niet lang meer volhouden. Het is bedtijd!
Ow…en ik vergeet nog iets belangrijks te melden…het was vandaag heerlijk weer! Morgen moet er echt zonnebrand gekocht worden. Dan zijn we de hele dag buiten. Het plan is namelijk om richting Universal te gaan!
Tot later! TTFN

Geen opmerkingen:

Een reactie posten